Na dobrą creepypastę (prawdę mówiąc, dotyczy to też każdego opowiadania, książki, w pewnym stopniu też artykułów) składają się dwa czynniki: dobry pomysł i dobra realizacja. Przy czym o ile jeszcze słabo zrealizowany, ale ciekawy i oryginalny pomysł może znaleźć fanów, o tyle świetna technicznie historia zupełnie bez pomysłu będzie wtórna, nudna, śmieszna, a czasami będzie posiadać wszystkie te wady na raz. Jeśli jednak jesteś pewien, że chcesz pisać, czytaj dalej...
Dobry pomysł
Zanim opiszesz historię, dobrze ją przemyśl. Pomyśl o tym, czego sam się boisz, jakie creepypasty najchętniej czytasz. Aby Twoja historia była dobra, musisz ją zaplanować (są, rzecz jasna, ludzie, którzy potrafią pisać dobre teksty bez przygotowania, ale jeśli nie masz wprawy, jest duże niebezpieczeństwo, że się nie uda). Sprawdź też, czy twój pomysł nie pojawił się już ponad 9000 razyKliknij Nadużywane pomysły u góry.
Czego ludzie się boją?
- Niewyjaśnionego. Zajmij się czymś nieopisanym czy niewyjaśnionym i spróbuj opisać to w (chociaż po części) wiarygodny sposób.
- Nauki. Używając technicznego języka, możesz przekonać ludzi że opisujesz coś prawdziwego (wystrzegaj się jednak pisania o czymś, o czym nie masz zielonego pojęcia; ktoś obeznany w danej dziedzinie zapewne wytknie błędy i wyśmieje creepypastę).
- Dzieci. Ta sama historia z małym dzieckiem zamiast dorosłego w większości przypadków powoduje, że opowieść staje się straszniejsza.
- Luster. Od zawsze lustra były elementem wielu horrorów.
- Niepewności. Szum w telewizorze, rozmazane zdjęcia - dają szansę na dopowiedzenie sobie czegoś przez czytelników.
- Pustka. Niezamieszkany od lat dom na pewno jest straszniejszy od tego, gdzie ktoś mieszka.
- Twarze. Odpowiednio opisane, mogą niepokoić czytelników.
- Portrety. Zarówno ruchome malowane obrazy, jak cyfrowe zdjęcie kolegi z 666 wypisanym na czole. Obraz powinien się nie ruszać, jeśli to robi - to uzasadniony powód do niepokoju.
Jak wystraszyć czytelnika?
- Szok. Coś, czego się zupełnie nie spodziewasz, jest potencjalnie straszne. Głośny krzyk, czy zamaskowana postać wyskakująca znikąd.
- Paranoja. Musisz wywołać u czytelnika niepewność i podejrzliwość. Kiedy czyta opowieści o duchach, może wystraszyć się skrzypienia podłogi (coś tam jest).
- Strach. Strach przed czymś, co widać; przed czymś, co jest dokładnie opisane; poczucie, że zaraz stanie się coś złego.
Ogół czy szczegół?
- Ogólnikowość. Wykorzystanie nieokreślonych miejsc i ludzi może wydawać się straszniejsze. Jednak nie zawsze tak jest. Często sprawia to, że historie brzmią śmiesznie: Kiedyś, w pewnym małym miasteczku żyło sobie dziecko, które...
- Szczegółowość. Podanie szczegółów ma, wbrew pozorom, wielką moc. Zwiększają prawdopodobieństwo, że historia miała miejsce naprawdę nawet, jeśli miejsca i ludzie, których opisujesz nigdy nie istnieli.
Śmierć jest przereklamowana
- Na koniec. I umarł, I wtedy go zabiło. Znowu? Śmierć nie jest straszna; jest tak często wykorzystywana, że ludzie stali się już na nią odporni. I słuch o nim zaginął to lepsze zakończenie, niż znaleziono go w krzakach dwa tygodnie później.
- Jako temat. Mało kto wystraszy się umierających w niewyjaśnionych okolicznościach ludzi.
- Morderstwo. Opowieści o morderstwie jest już wystarczająco dużo. Chyba, że jest wyjątkowo brutalne (ale naprawdę ciężko wymyślić coś nowego).
Zakończenie
- Otwarte. Zazwyczaj straszniejsze, czytelnicy nie są pewni, co się z tym stało; wiedzą jedynie, że gdzieś pewnie teraz jest.
- Zamknięte. Zamyka historię, ale jest mniej efektowne, bo wiadomo, że tego już nie ma.
- Że co się stało? Unikaj zakończenia, które wygląda, jakby brakowało ostatniego akapitu. Jeśli nic się nie stało, napisz o tym.
- Co się tak naprawdę stało? Trudniejsze do osiągnięcia, ale potencjalnie efektowne zakończenie, które nie mówi niczego wprost, ale delikatnie naprowadza czytelników na właściwy trop.
I dobra realizacja
Od strony języka
Pisz poprawnie! Zawsze używaj właściwej ortografii i gramatyki. Umieszczony w odpowiednim miejscu przecinek, pytajnik czy wielokropek naprawdę ma znaczenie. Większość słabych historii pisana jest wielkimi literami i bez znaków interpunkcyjnych. Porównaj to z jedzeniem wytrawnych potraw - zazwyczaj spożywa się je powoli, delektując się smakiem. Dawkuj słowa i nie próbuj powiedzieć wszystkiego na raz. A powtórzenia... Powtórzenia mogą dodawać klimatu. Ale pamiętaj, że powtarzając za wiele, możesz wszystko zepsuć.
Dobór słownictwa
Zazwyczaj daną myśl można wyrazić na dwa sposoby: dobrze i źle. Do wszystkich zdarzeń, jeśli tylko chcesz, możesz dobrać odpowiednie słowa.
- Zaczęło wyginać się we wszystkie strony.
- Rozpoczęło deformację swego ciała tworząc rozmaite kształty.
Narracja
Pierwszoosobowa - jesteś bohaterem. Bohater to ta osoba, której dzieją się te złe rzeczy. Wystraszeni ludzie (jak narrator) mają wyostrzone zmysły. Mogą na przykład wychwytywać najcichsze szepty. Zwracaj uwagę na szczegóły, aby zachować stosowny klimat; pisz tylko o tym, co wie bohater, unikaj wyrażeń typu później odkryłem, że, wtedy jeszcze nie wiedziałem i im podobnych. Podczas akcji pisz tylko o tym, co doświadczane jest w danej chwili.
Jeśli myślisz o narracji pierwszoosobowej, gdzie jesteś tym... Nie rób tego. Jesteś zombimi.
Trzecia osoba, najłatwiejsza i zazwyczaj najlepsza. Nigdy nie mów, zawsze pokazuj. Staszek się bał, albo Staszek zamknął oczy i spróbował nucić wesołą piosenkę, ale musiał robić przerwy by przełknąć własną ślinę... a za każdą przerwą jeszcze mocniej zaciskał powieki.
Druga osoba. Ty-czytelnik, którego prowadzisz za rękę. Pisząc tak, musisz uważać. Jeśli zrobisz to dobrze, wystraszysz czytelników. Jeśli zrobisz to źle, rozśmieszysz ich. Większość robi to źle.
Zapis
Publikując creepypastę postaraj się o właściwy jej wygląd. Nie zapomnij przeczytać krótkiego poradnikaKliknij Formatowanie creepypast u góry stron przed wysłaniem artykułu na stronę.
Poniżej znajdziesz listę nadużywanych pomysłów i motywów. To, że tu są, nie znaczy, że musisz ich unikać za wszelką cenę; niektóre z nich są nadużywane dlatego, że są bardzo uniwersalne. Jednak jeśli opowieść, którą piszesz, zawiera kilka z nich, powinieneś się zastanowić, bo to znak, że możesz zanudzić (lub rozśmieszyć) czytelników.
Ogólne motywy
- Prawdziwy wymiar rzeczywistości jest poza ludzką percepcją.
- Cokolwiek zaczynającego się od słów wiem, że w to nie uwierzysz.
- Cokolwiek zaczynającego się od słów kiedyś byłem nastawiony sceptycznie, ale.
- Straszne rzeczy w lustrach.
- Ogólne miejsca które są straszne (mieszkam w małym miasteczku i to mi się przydarzyło vs mieszkam koło Poznania, oto co się stało).
- Liczby 13 i 666.
- Straszne rzeczy uśmiechają się do ciebie.
- Bezcelowa przemoc.
- Podróżnik w czasie próbujący zabić tu nazwisko znanej osoby.
- Wiara, że już po wszystkim; straszne wydarzenie chwilę później.
- Używanie słowa nagle w stosunku do wydarzeń, które wzięły się znikąd: nagle wypadł szkielet, uderzył mnie i nagle znikł lub nagle byłem sam albo nagle poczułem strach.
- Wyrażenia to naprawdę się zdarzyło, to nie jest jakaś creepypasta, zwłaszcza w połączeniu z musisz mnie uwierzyć albo nie uwierzysz.
- Ustawianie pierwszych liter/wyrazów każdego akapitu w coś w stylu nie patrz za siebie.
- Kończenie słowami jesteś następny.
- Niszczenie czegoś, co chwilę później pojawia się na biurku.
- Dodawanie wiadomości w dwójkowym systemie pozycyjnym, zera i jedynki nie są straszne.
- Rozpoczynanie od nie czytaj tego, albo będziesz przeklęty.
- Rozszerzenia plików: samobójstwo.avi.
Gry komputerowe
- Nawiedzony cartridge.
- Gra z lat dzieciństwa z dodatkową przemocą.
- Opakowanie noszące ślady ingerencji.
- Własności technicznie niemożliwe, m.in. samousuwająca się bez możliwości odzyskania gra, nieprzełamywalne zabezpieczenia antypirackie, grafika/dźwięk/efekty w starych grach przekraczające możliwości platformy.
- Ukryta zawartość w popularnych grach (takich jak Pokemon, które fani rozłożyli praktycznie na części pierwsze).
- Gra zna imię gracza, mimo że nigdzie nie da się go podać.
- Zapętlone "straszne" tło muzyczne, także odtwarzane wstecz.
- Niemożność wyłączenia/wypięcia z prądu konsoli lub telewizora.
- Niemożność ściszenia dźwięku.
- Kupowanie gry na wyprzedaży, gdzie sprzedawca opowiada historię związaną z tym egzemplarzem.
- Osoba, od której kupiono grę nie żyje.
- Gra/mod otrzymane przez prywatne wiadomości, znalezione na dziwnie wyglądającej stronie, znalezione na jakiejś zapomnianej płycie.
- Gra mówiąca do gracza.
- Postacie błagające gracza, by gdzieś nie szedł.
- Minecraft.
- Herobrine!
- Opisywanie gry specjalnie tak, by wydawała się straszna.
- Losowe pliki .EXE pojawiające się znikąd lub otrzymane od anonimowego nadawcy.
- Ściąganie podejrzanych ROMów i hacków, z powodu desperackiej potrzeby gry.
- Otwieranie pliku ZIP/RAR, w którym jest plik tekstowy typu POMOCY albo OSTRZEGAŁEM i uruchomienie gry mimo to.
- Gry/filmy zmieniające tapetę pulpitu lub przestawiające ikony.
- Uznawanie nietypowych zjawisk za drobne błędy.
- Niszczenie cartridge/płyty lub usuwanie gry z dysku jako przyczyna braku dowodu na istnienie gry.
- Sprzedawca błagający, by ktoś odkupił od niego grę.
- Sprzedawca znikający w niewyjaśnionych okolicznościach na drugi dzień po kupieniu gry.
Zagubione odcinki
- Znalezione na stronie internetowej, która już nie istnieje; nikt inny na świecie nie ma drugiej kopii.
- Byłem praktykantem, kiedy to nagrywali.
- Zwiększona liczba samobójstw wkrótce po wyemitowaniu odcinka.
- Treści, które nigdy nie przeszłyby wstępnej kontroli żadnej stacji telewizyjnej.
- Tytuł odcinka żegnaj (imię postaci).
- Śmierć/samobójstwo jednej z kluczowych postaci.
- Historia/film opublikowane w internecie znikają zanim ktokolwiek je znajdzie.
- Bardzo niska jakość filmu.
- Superrealistycznie płaczące, krzyczące i krwawiące postaci.
- Prawie cały odcinek zniekształcony, widać jedynie (imię postaci) zabijającego (imię innej postaci).
- Występowanie w starych filmach/serialach przedmiotów niewynalezionych jeszcze w czasie ich nagrywania.
- Główny bohater jest w śpiączce, a całość serialu to jego sny.
- Główny bohater zabija wszystkich innych.
Oprócz jakości samego tekstu, trzeba też zadbać o jego wygląd. Jeden długi blok tekstu, nie podzielony na akapity, bez nagłówków i ilustracji nie zachęca do czytania. Podstawowe narzędzia, takie jak pogrubienie czy pochylenie tekstu, a także linkowanie do innych wpisów jest dostępne w pasku narzędzi. Warto jednak trzymać się jednego stylu we wszystkich opowieściach.
Jeżeli masz doświadczenie w edytowaniu Wikipedii (lub innego podobnego serwisu), najprawdopodobniej to, co przeczytasz w tym artykule nie będzie niczym nowym. Warto jednak przejrzeć zarówno jego, jak kilka polecanych opowiadań, by wygląd całości pozostał spójny.
Nagłówki
Przy dłuższych (wielowątkowych, występujących w wielu wersjach, czy po prostu takich, gdzie oprócz samej historii pojawia się jej historia) wpisach warto podzielić je na części korzystając z nagłówków. Nagłówek tworzy się pisząc jego tytuł w oddzielnej linii, otaczając znakami równości:4
== Nagłówek ==
Można oczywiście stworzyć hierarchię nagłówków, korzystając z nagłówków dalszych stopni przez dodanie kolejnych znaków równości:
=== Podrozdział ===
Skorzystanie z nagłówków, jeśli jest ich powyżej trzech, spowoduje automatyczne utworzenie spisu treści na górze strony.
Kategorie
Aby umożliwić odnalezienie Twojej historii pośród wielu innych, musisz ją skategoryzować. Aby to uczynić, na samym końcu wstawiasz po prostu linki do kategorii, w których ma się znaleźć. Jeden artykuł może znajdować się jednocześnie w kilku kategoriach. Jeżeli na przykład wstawiasz opowieść o przedmiocie, który powiązany jest z jakąś legendą miejską, możesz wstawić tę opowieść zarówno do kategorii Legend miejskich, jak i Opowiadań.
[[Kategoria:Legendy miejskie]] [[Kategoria:Opowiadania]]
Przed skategoryzowaniem swojej historii, zobacz listę kategorii wraz z opisami. Dodanie creepypasty do zbyt dużej liczby kategorii nie pomoże jej znaleźć, ale może pomóc dostać bana. Nie wymyślaj też własnych kategorii, ogranicz się do tych znajdujących się na liście (rzecz jasna, na stronie dyskusji można zaproponować dodanie nowej kategorii).
Obrazki i filmy
Aby wstawić obrazek, musisz najpierw wysłać go na serwer. Nie można wstawiać obrazków nie załadowanych na ten serwer. Po przesłaniu obrazka, można wstawić go jako miniaturę, można też stworzyć (gdy jest ich więcej) minigalerię z obrazkami.
[[Plik:Nazwa.jpg|thumb|300px|Podpis]]
W celu stworzenia galerii:
<gallery> Plik:Nazwa1.jpg Plik:Nazwa2.jpg </gallery>Natomiast, jeśli chodzi o film, wejdź na tą stronę i prześlij ją na serwer. Wpisz tam adres URL strony z filmem np. link do strony filmu na YT. Potem do artykułu, podobnie jak ze zdjęciami, napisz:
[[Plik:Nazwa]]