Moja siostra zawsze wrzeszczy o północy. Okropne, mrożące krew w żyłach wrzaski. Nie mogę jej uspokoić.
Leżę w łóżku, spowity mgiełką snów, które zaczynają być penetrowane przez jej wrzaski. Ona płacze za mną, ona płacze za kimś.
Nie potrafię jej pomóc, nie mogę nic zrobić, by zaprzestała krzyków.
Pewnego dnia przyniosłem jej świeżej lawendy, miałem nadzieję, że zapach ją uspokoi.
Zamykam oczy i zaczynam odpływać.
Ale ona wrzeszczy.
Co mogę zrobić, siostro? Czemu tak krzyczysz? Czego się boisz? Jeśli mi nie powiesz, nie będę mógł ci pomóc.
Pewnej nocy, gdy wrzaski robią się zbyt głośne, wstaję. Zakończę jej wrzaski.
Dochodzę do jej łóżka i klękam na nim.
Przestań krzyczeć. PRZESTAŃ KRZYCZEĆ!
Przestaje, ale tylko dlatego, że wie, że ktoś tam jest.
Jest cicho, bo nie chce żeby wiedzieli, że ona tam jest.
Moja matka, mówiąca mi, że muszę iść do łóżka. Muszę przestać przychodzić do mojej siostry w nocy.
Ale czy nie słyszysz jej wrzasków, matko?
Ale ona nie słyszy. Tylko ja.
Moja siostra udaje, że śpi.
Wstaję.
Jestem brudny od ziemi, na której klęczałem nad grobem mojej siostry.
Spoczywa w swojej trumnie. Martwa, ale nadal wrzeszczy.
Tłumaczenie: FRoST